Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Προβολές των καταλήψεων των Φ.Σ ΕΜΠ


ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧ. ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ 5/11/2013


            Ήδη βρισκόμαστε εννιά εβδομάδες σε κινητοποιήσεις στα μεγαλύτερα Ιδρύματα της Χώρας (ΕΜΠ, ΕΚΠΑ, ΑΠΘ, Πανεπιστήμιο Πάτρας κ.λπ.) λόγω της μεγαλειώδους απεργίας των εργαζομένων. Ένας αγώνας (απεργία και κατάληψη των κτιρίων για να μην δοθούν στο υπουργείο οι καταστάσεις των εργαζομένων και αρχίσουν οι απολύσεις) που αντικειμενικά μπήκε εμπόδιο στα σχέδια της κυβέρνησης να θέσει σε καθεστώς διαθεσιμότητας 12.500 δημόσιους υπάλληλους, μέτρο που ήταν προϋπόθεση για την επόμενη δόση από την τρόικα. Την στιγμή που κανονικά το Υπουργείο θα ετοίμαζε το νέο γύρο απολύσεων, πιεζόμενο από την απεργία των διοικητικών και το αδιέξοδο που αυτή έχει δημιουργήσει, φαίνονται σημάδια πανικού στον Υπουργό και τους επιτελάρχες του. Ο Υπουργός πιέστηκε από τον αγώνα και δεν εξήγγειλε μηνύσεις για να εξαναγκάσει τις διοικήσεις να στείλουν τις καταστάσεις των εργαζομένων, αλλά δημιούργησε μια ψηφιακή πλατφόρμα για την ατομική απογραφή των εργαζομένων ώστε να αρχίσουν από εκεί οι απολύσεις. Η εν λόγω πρωτοβουλία, όμως, καταπατά το συνταγματικό δικαίωμα την απεργίας, δεν διασφαλίζει τη μυστικότητα των προσωπικών δεδομένων και με μεγάλα προβλήματα για τη σωστή δήλωση στοιχείων. Ενώ στην αρχή η κυβέρνηση μέσω ψευδών ειδήσεων προσπάθησε να παρουσιάσει ότι έχουν απογραφεί τα 3/5 των διοικητικών υπαλλήλων στην πλατφόρμα την πρώτη μέρα, η απάντηση των διοικητικών ήταν αποστομωτική αφού μαζεύτηκαν πάνω από 800 δηλώσεις μη απογραφής σε ΕΜΠ και ΕΚΠΑ. Υπό αυτό το κλίμα το υπουργείο προσπάθησε να διασπάσει τον αγώνα των εργαζομένων απειλώντας πως αυτοί που δεν θα απογραφούν θα τεθούν αυτομάτως σε αργία. Δυστυχώς τα πολιτικά παιχνίδια, οι ψυχολογικοί εκβιασμοί, τα ξεπουλημένα ΜΜΕ και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία οδήγησε το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων να απογραφούν, με πολλές ενστάσεις για το κατά πόσο είναι σωστό, και τελικά μόνο 300 να πουν ΟΧΙ! Παρόλα αυτά, αυτό που συνεχίζει να ενοχλεί την κυβέρνηση είναι η ενότητα και η διάρκεια του πανεπιστημιακού μετώπου, αφού οι κινητοποιήσεις και μετά την απογραφή συνεχίζονται. Ένας αγώνας που τώρα θα πρέπει να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις μετά και τις ανακοινώσεις του συμβούλου του Υπουργού Παιδείας ότι το 2014 θα ακολουθήσει η διαθεσιμότητα εργαστηριακών – καθηγητών και επιστημονικού προσωπικού των Ιδρυμάτων. Αυτός ο αγώνας ξεκίνησε ενωμένος και θα τελειώσει έτσι όσο και αν αυτό αντιτίθεται στην πάγια τακτική της κυβέρνησης για διάσπαση των αγωνιζόμενων κομματιών. Όταν προσπαθεί η κυβέρνηση να μας χτυπήσει έναν – έναν, εμείς, ως πανεπιστημιακή κοινότητα απαντάμε συλλογικά με αγώνα διαρκείας! Δεν είναι τυχαίο ότι λόγω αδυναμίας να κάμψουν το αγώνα των εργαζομένων, διαρρέουν φήμες για μία ακόμη επιστράτευση ώστε να λήξουν την αντιπαράθεση καταστρατηγώντας και πάλι θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα όπως αυτό της απεργίας.
            Ο λόγος για αυτό το τεράστιο κύμα απολύσεων αλλά και αυτών που έρχονται (άλλες 30.000) είναι πολύ συγκεκριμένος: η διάλυση και των τελευταίων εργασιακών δικαιωμάτων σε δημόσιο και σε ιδιωτικό τομέα. Τ

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Αποτίμηση των κινητοποιήσεων στα πανεπιστήμια και της δράσης των ΕΑΑΚ - κείμενο συμβολής στο πανελλαδικό διήμερο


       Καθώς οδεύουμε προς την 9η εβδομάδα απεργίας των διοικητικών αλλά και κατάληψης της σχολής μας, νομίζουμε ότι είναι χρήσιμο αφού θέσουμε κάποιους άξονες για την γενικότερη κοινωνικο-πολιτική συγκυρία να κάνουμε μια αποτίμηση τόσο αυτών των κινητοποιήσεων όσο και των αντιφάσεων των ΕΑΑΚ στην πολιτική ανάλυση και πρακτική τους. Το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο ξέσπασαν οι απεργιακές κινητοποιήσεις των προηγούμενων εβδομάδων στην εκπαίδευση χαρακτηρίζεται με μια πρώτη ματιά από την κατάρρευση της προσπάθειας να «ντυθεί» η αστική στρατηγική υπέρβασης της κρίσης με τον θετικό μανδύα του success story αλλά και την κίνηση του αστικού συνασπισμού εξουσίας  να άρει παραδειγματικά την μονιμότητα στο δημόσιο (με τα ευρύτερα αποτελέσματα μιας τέτοιας κίνησης στην περαιτέρω απορρύθμιση των σχέσεων εργασίας) και να επανασταθεροποιήσει το κυβερνητικό κέντρο με τους χειρισμούς απέναντι στην Χ.Α. . Είναι γεγονός πως ανά περιόδους επανεμφανίζεται μια σχετική αστάθεια του κυβερνητικού κέντρου που σχετίζεται: με την αδυναμία προς το παρόν ανάδυσης ενός νέου μετανεοφιλελεύθερου καθεστώτος συσσώρευσης για την υπέρβαση της κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, με την αδυναμία συγκρότησης αστικής θετικής αφήγησης για την υπέρβαση της κρίσης για τα λαϊκά στρώματα και με τον ριζικό περιορισμό της κοινωνικής εκπροσώπησης  των αστικών κομμάτων λόγω της συμπίεσης ευρύτατων εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις της περιόδου του μνημονίου.
       Ωστόσο το βασικό χαρακτηριστικό της περιόδου είναι η τάση διαρκούς σταθεροποίησης της αστικής στρατηγικής μέσω της δομικής μεταστροφής του ταξικού συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου, διεργασία που εμπεδώνεται μέσα από την συνεχή επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων τα τελευταία 3 χρόνια (που αποδιοργανώνει την ενότητα των λαϊκών στρωμάτων) και διαμέσου της απουσίας ενός κοινωνικο-πολιτικού μετώπου που θα έδινε προοπτική στον λαϊκό παράγοντα μέσω της πλατιάς αγωνιστικής συσπείρωσης στους χώρους δουλειάς και της κοινής δράσης της αριστεράς ενάντια στα εκάστοτε μέτρα, αλλά και μέσω μιας πολιτικής συμπόρευσης όλων εκείνων των δυνάμεων της αριστεράς που συμφωνούν χωρίς άλλα ιδεολογικά προαπαιτούμενα με την αναγκαιότητα του μεταβατικού προγράμματος για την άρθρωση μιας γραμμής υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων..
Η χαμένη ευκαιρία του πανεκπαιδευτικού μετώπου-οι ευθύνες των ΕΑΑΚ
       Σε αυτό το γενικό πλαίσιο ξεκίνησαν οι πρώτες αντιδράσεις απέναντι στις διαθεσιμότητες στο δημόσιο, αντιδράσεις  που είχαν ως πυρήνα τους εκπαιδευτικούς της  δευτεροβάθμιας και τους διοικητικούς των πανεπιστημίων. Εκτιμάμε παρά τις αρχικές ενστάσεις συντρόφων-σχημάτων-αντιλήψεων ότι η αντανακλαστική σε πρώτη φάση πρακτική μας να θέσουμε στην πρώτη συνέλευση των διοικητικών του ΕΜΠ την κατεύθυνση για αγώνα διαρκείας και την αναγκαιότητα να διεξαχθεί περιφρουρημένη απεργία των διοικητικών(ώστε να σταματήσουν οι εξεταστικές) για να μπορέσουν να διεξαχθούν γενικές συνελεύσεις φοιτητών με κατεύθυνση για πολυήμερες καταλήψεις ήταν σωστή και υπήρξε καθοριστική για την σταθεροποίηση των κινητοποιήσεων. Αυτή η εκτίμηση βασίζεται στην ευεργετική αλληλεπίδραση που είχε η ανατροφοδότηση των φοιτητικών συλλόγων από το αγωνιστικό κλίμα των διοικητικών και από την ανάταση που υπήρξε στους διοικητικούς από το γεγονός ότι υπήρχαν κατειλημμένες σχολές που λειτουργούσαν ως «μαξιλάρι» απορρόφησης των πιέσεων του κοινωνικού αυτοματισμού.